Z chwilą kiedy w Staszowie zaczęły powstawać pierwsze bloki pojawił się również problem ich ogrzewania. Na początku powstałe budynki wyposażone były w kuchnie i piece węglowe. Później jednak zdecydowano o budowie w obiektach kotłowni lokalnych. Kotłownie takie powstały przy ul. Złotej, Kolejowej, Nowej, Oględowskiej. Ciepłownictwo było więc rozproszone. Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej oddelegowywało swoich pracowników na sezon grzewczy do obsługi tych kotłowni. W późniejszym czasie powstały również kotłownie zasilające kilka budynków, to kotłownia przy ul. Wschodniej (budynek istniejący do dnia dzisiejszego), przy ul. J. Pawła II (dawna ul. Karasia) w tym miejscu jest dziś ciąg handlowy, natomiast w budynku „Samotniaka” funkcjonowała kotłownia przygotowująca ciepłą wodę do celów bytowych. Większość jednak budynków posiadała w lokalach mieszkalnych piecyki gazowe, które tę funkcję spełniały i nadal spełniają. Były to lata 1965-1969. Władze miasta wraz z tempem rozwoju budownictwa mieszkaniowego przygotowywały również plan zaopatrywania w ciepło. Zrodził się pomysł wybudowania kotłowni centralnej i tak powstała kotłownia WLM, której otwarcie wg relacji najstarszych pracowników naszego zakładu datuje się na rok 1969/70. Wtedy to również podjęto decyzję o utworzeniu oddziału cieplnego przy PGKiM Staszów, którego pierwszym kierownikiem został p. Jan Walenciak natomiast dyrektorem PGKiM był wówczas p. Henryk Albera. Wkrótce wybudowano kotłownię przy ul. 11-go Listopada (trasa kolei wąskotorowej), która to zabezpieczała ciepło dla powstających pierwszych obiektów Osiedla Wschód. Rozpoczął się etap centralizowania gospodarki ciepłowniczej m. Staszowa poprzez eliminację kotłowni lokalnych. Przyłączono do sieci obiekty zasilane z kotłowni przy ul. Wschodniej, J. Pawła II i ul. 11-go Listopada zastępując je wyminnikowniami. Proces centralizowania trwał do ok. 1998 r. i był poprzedzony uruchomieniem w 1985 roku kotłowni WR-10. W przeciągu tych lat zmieniały się struktury oraz osoby kierujące podmiotami ciepłowniczymi naszego miasta. Około roku 1974 oddział Cieplny funkcjonujący przy PGKiM Staszów został przejęty przez Rejonowe Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Kielcach. Już ok. 1975 r. kiedy to uległa zmianie mapa administracyjna kraju powstał w Staszowie Zakład Energetyki Cieplnej nr 3 będący częścią składową Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w Tarnobrzegu z siedzibą w Stalowej Woli. Pan Jan Walecniak był kierownikiem ZEC3 do roku 1979, a po jego odejściu funkcję tę pełnił p. Stanisław Kaszluga. Taki stan trwał do roku 1985 kiedy to kierownikiem został p. Marian Zamojski, a po jego odejściu w 1990 r. stanowisko to objął p. Ryszard Sikora na krótki okres bo ok. 10 m-cy. Później powierzono tę funkcję p. Markowi Sobieniakowi. W tym czasie również pojawiła się myśl bardzo silnie wspierana działaniami pracowników ZEC3 o odłączeniu się od WPEC i utworzeniu odrębnej jednostki PEC Staszów. Ponieważ przepisy prawne stwarzały ku temu odpowiednie warunki starania pracowników zostały uwieńczone sukcesem i w styczniu 1991 roku powstała niezależna od WPEC jednostka pod nazwą Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Staszowie, a p.o dyrektora został p. Marek Sobieniak. Następnie w drodze przeprowadzanych konkursów funkcje te sprawowali kolejno: p. Tadeusz Cieliński (1992-1994), p. Marian Zamojski (1994-1996). W roku 1996 ustanowiono Decyzją Rady Miejskiej Zarząd Komisaryczny w PEC Staszów mający na celu wyprowadzenie z bardzo trudnej sytuacji finansowo-ekonomicznej w jakiej znalazło się to przedsiębiorstwo. Zarząd komisaryczny powierzono p. Ryszardowi Sobczykowi. W wyniku dokonanej analizy funkcjonowania tego przedsiębiorstwa Rada Miejska w Staszowie powołała do życia nowy podmiot pn. Zakład Energetyki Cieplnej Sp. z o.o. w Staszowie, którego zadaniem było i jest zabezpieczenie potrzeb cieplnych miasta Staszowa. Podmiot ten rozpoczął swoją działalność z dniem 1 lipca 1997 roku. Natomiast dotychczasowe Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej objęte zostało procedurą upadłościową.